- qılma
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
qılma
Смотреть что такое "qılma" в других словарях:
qılma — «Qılmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
həmdəmlik — is. Yaxın yoldaşlıq, sirdaşlıq, yaxın dostluq, çox yaxınlıq. Həmdəmliyim ilə ar qılma; Məndən nifrəti şüar qılma. F … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xar — 1. is. <fars.> klas. 1. Tikan. Zəhməti bülbül çəkər; Gülü qucar yenə xar. (Ata. sözü). <Kərəm:> Bağı tutdu şeyda bülbül naləsi; Gülün bağrı yandı xarın içində. «Əsli və Kərəm». Gülşəni aləmdə bir gül varmı bixar olmasın? Hansı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iqamə — ə. 1) otur(t)ma, sakit etmə; 2) qaldırma, ayağa qaldırma; 3) meydana qoyma, araya gətirmə. İqamei səlat namaz qılma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təhəccüd — ə. 1) gecə yatmayıb namaz qılma; 2) gecə namazı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bavər — <fars.>: bavər etmək (qılmaq) – inanmaq. Məcnun ilə Leylini bərabər; Gər kim deyir isə, qılma bavər. F.. Gürcüstanda onun <qızın> nəqlinə bavər etməyib belə fərz edirdilər ki, guya o qaçıbdır və istəyirdilər ki, onu geri qaytarsınlar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dərman — is. <fars.> 1. Həkimin resepti üzrə hazırlanan müalicə vasitəsi; dava. İçmə dərman. Sürtmə dərman. Dərman şüşəsi. – <Mirzənin> böyük oğlu, təbib bir yanında əyləşib, tez tez atasının sinəsinə yaş məhrəba salırdı, lazım olduqca dərman… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ibadət — is. <ər.> 1. Dua oxuma, namaz qılma şəklində icra edilən dini ayin. <Molla İbrahimxəlil:> Əgər məni görmək istəsələr, de ki, ustadım . . ibadətdədir. M. F. A.. Məlum şeydir ki, indiyədək saydığımız ibadətlər ki, növ növ namazlardan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ilac — klas. bax əlac. Çak görüb köksümü, qılma ilacım, təbib; Zaye olar mərhəmin, məndə bitər yarə yox. F.. Kimsənədən olmadı dərdinə, Seyyid, ilac; Eyləmə hər nakəsə halını əfsanə ərz. S. Ə. Ş.. Vazeh bu ki xəstədir məzacın; Ya rəb, kim edər sənin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məhrum — sif. <ər.> Nəsibi, hissəsi, payı olmayan; nəsibsiz. İstedaddan məhrum bir adam. Bilikdən məhrum. – Ruhnəvaz gözəl deyil idi, nəşəli təbiətdən məhrumdu. . Ç.. Məhrum etmək (qılmaq) – binəsib etmək, birinin əlini boşa çıxarmaq, bir şeyi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qəflət — is. <ər.> 1. Qafillik, xəbərsizlik. Qılma bizi qəflət ilə mədhuş; Həmsöhbətin eyləmə fəramuş. F.. <Ziba xanım:> Vay sənin halına, vay sənin halına ki, qəflət gözünü örtübdür. M. F. A.. Bülbül, keçirtmə bağda qəflətdə ömrünü. S. Ə. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
